Αρχίζοντας, θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τα πολύ καλά σας λόγια στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στο πορτρέτο της Μαριάννας, όπως επίσης και για τη δημιουργό του, την καλή μου φίλη Μαρία Βιλλιώτη.
Φέτος, η χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου, με οδήγησε σε διαφορετικές δημιουργίες από αυτές που έκανα συνήθως τα προηγούμενα χρόνια. Κι επειδή τα υλικά μαζεύτηκαν αρκετά μέσα στον μικρό χώρο που έχω για εργαστήριο, αποφάσισα με ό,τι έχω να δημιουργήσω. Και το λαμπάκι άναψε....
Άνοιξαν τα κουτιά, βγήκαν τα ψαλίδια, και το γλέντι άρχισε! Με είχε πιάσει ντελίριο θα' λεγα! Η μία μπάλα τελείωνε, η άλλη άρχιζε καπάκι! Είχα ενθουσιαστεί! Τίποτα δεν θα πήγαινε χαμένο. Ότι κουρελάκια είχαν περισσέψει από προηγούμενες κατασκευές με ύφασμα, φάνηκαν χρήσιμα. Κάτι ξεχασμένες μπάλες από φελιζόλ από πέρυσι τα Χριστούγεννα ήταν ιδανικές για το στολίδι που ήθελα να φτιάξω... Κι έτσι κατέληξα στο αποτέλεσμα που θα δείτε παρακάτω. Βέβαια, το στυλ του στολίσματος του δέντρου με αυτές τις μπάλες έρχεται σε πιο country, και για να δώσω λίγο την απαιτούμενη λάμψη, πρόσθεσα για τσαχπινιά στις μεγάλες μπάλες μια χριστουγεννιάτικη νότα.
Σκέφτομαι να συμπληρώσω και καρδούλες, αστεράκια και δεντράκια, ραμμένα κι αυτά, με country υφάσματα. Όπως καταλαβαίνετε, έπεται συνέχεια!...
Ένας ακόμη λόγος που θέλησα να τις φτιάξω, είναι ότι έχω σκοπό να τις δώσω στα κορίτσια μου, την Μαριάννα και την καλή της φίλη Μαριλένα, ώστε να τις ενισχύσω στην προσπάθειά που κάνουν αυτόν τον καιρό, μέσα από το
μπλόγκ τους αλλά και με κάτι που ετοιμάζουν και θα σας ενημερώσουν σύντομα. Είναι σημαντικό πιστεύω να βοηθούμε τα νιάτα στο ξεκίνημά τους εμείς που προηγούμαστε, δίνοντας τους έτσι την ελπιδα και τη διάθεση να παλέψουν. Δεν θα πω όμως περισσότερα, θα αφήσω τις ίδες να μιλήσουν...
Πολλά φιλιά!!! Καληνύχτα, και καλό μήνα!
