Συνειδητοποίηση...

"Αυτή η ιστορία είναι εμπνευσμένη από ένα ποίημα ενός μοναχού από το Θιβέτ, του Ριμποτσέ, που εγώ το ξανάγραψα σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο αφήγησης για να τονίσω κάποια παραπανίσια χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι.

Σηκώνομαι το πρωί.

Βγαίνω από το σπίτι μου.

Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Δεν την βλέπω και πέφτω μέσα.

Την επόμενη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου,

ξεχνάω ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο,

και ξαναπέφτω μέσα.

Την τρίτη μέρα

βγαίνω από το σπίτι μου

προσπαθώντας να θυμηθώ

ότι υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Ωστόσο,

δεν το θυμάμαι και πέφτω μέσα.

Την τέταρτη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου

προσπαθώντας να θυμηθώ την τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Την θυμάμαι και

παρ' όλα αυτά,

δεν την βλέπω και πέφτω μέσα.

Την πέμπτη μέρα

βγαίνω από το σπίτι μου.

Θυμάμαι ότι πρέπει να έχω στο νου μου 

την τρύπα στο πεζοδρόμιο

και περπατάω κοιτάζοντας κάτω.

Την βλέπω και

παρ' όλο που τη βλέπω

πέφτω μέσα.

Την έκτη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου.

Θυμάμαι την τρύπα στο πεζοδρόμιο.

Πηγαίνω ψάχνοντας τη με τα μάτια μου.

Τη βλέπω,

προσπαθώ να πηδήξω από πάνω,

αλλά πέφτω μέσα.

Την έβδομη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου.

Βλέπω την τρύπα.

Παίρνω φόρα,

πηδάω,

φτάνω με την άκρη των ποδιών μου 

στην άλλη μεριά

αλλά όχι αρκετά μακριά

και πέφτω μέσα.

Την όγδοη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου,

βλέπω την τρύπα,

παίρνω φόρα,

πηδάω,

φτάνω στην άλλη άκρη!

Αισθάνομαι τόσο υπερήφανος

που τα κατάφερα

που χοροπηδάω από τη χαρά μου...

Και έτσι όπως χοροπηδάω,

πέφτω μέσα.

Την ένατη μέρα βγαίνω από το σπίτι μου

βλέπω την τρύπα,

παίρνω φόρα,

πηδάω,

και συνεχίζω το δρόμο μου.

Τη δέκατη μέρα, σήμερα μόλις,

συνειδητοποιώ

ότι είναι πιο βολικό να περπατάω...

στο απέναντι πεζοδρόμιο. "

Είναι ένα κείμενο από το βιβλίο "Ιστορίες να σκεφτείς" του Χόρχε Μπουκαϊ,  ένα βιβλίο- δώρο από μια καλή μπλογκο-φίλη, που στην πρώτη συνάντησή μας από κοντά μου το πρόσφερε... Θέλω να την ευχαριστήσω πολύ γι' αυτή της τη χειρονομία. Με εξέπληξε αλλά και με συγκίνησε συγχρόνως. Από το λίγο που τη γνώρισα κατάλαβα ότι είναι ένα πολύ καλό παιδί. Και παρ' όλες τις αναστολές της και τη μετριοφροσύνη της, κάνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά στο decoupage. 

Σ' ευχαριστώ πολύ Foufoula μου!