Σκέψεις της στιγμής... (1)

Ένα από τα πιστεύω μου, που έχω διαμορφώσει στην πορεία της ζωής μου, είναι κι αυτός ο μηχανισμός που θα σας αναπτύξω, που σε μένα έχει λειτουργήσει και με έχει σώσει πολλές φορές. 

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου στα δύσκολα να ανατρέχω στα βιβλία. Το βιβλίο ήταν ο μέντορας μου. Έψαχνα τη σοφία του κόσμου και τη δικιά μου λύτρωση. 

Πάντα πίστευα ότι αν ανοίξω ένα βιβλίο- που με προσοχή το διάλεγα για το συγκεκριμένο πρόβλημα που αντιμετώπιζα- και άνοιγα τυχαία μια σελίδα του, θα πετύχαινα και θα διάβαζα κάτι που θα μου έδινε τη δύναμη να ξεφύγω. Όχι κάτι μεγάλο αναγκαστικά. Μια μικρή φράση αρκούσε...

Με αφορμή το δύσκολο των καιρών, ανατρέχω για ακόμη μια φορά στα βιβλία. Μόνο που τώρα,

αυτό το "τυχαίο"( δεν ξέρω κατά πόσον είναι τυχαίο, αφού επαληθεύτηκε πάρα πολλές φορές μέσα στο χρόνο), θέλω να το δώσω και σε σας, πιστεύοντας ότι η καθεμία και ο καθένας μας ό,τι μπορεί να κάνει για να βοηθήσει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, θα είναι ευπρόσδεκτο. Σίγουρα με αυτή τη συχνότητα που θα τα ανεβάζω, δεν θα μπορείτε όλες και όλοι να τα παρακολουθείτε, αλλά είμαι σίγουρη ότι έστω και σε μία/έναν θα φανεί χρήσιμο. Εύχομαι κι ελπίζω να συμβεί.

~ ~

"Mέρα με τη μέρα μαζεύουμε λιθάρια.
Χτίζουμε, άραγε, γέφυρες ή μήπως τοίχους;"

                                                                                             H. J. Brown jr.