Σας ευχαριστώ που με τιμάτε με την παρουσία σας!!!
23 Απριλίου 2010
20 Απριλίου 2010
Πες μου πως μ’αγαπάς...
-Πες μου πως μ’αγαπάς…
-Σ’αγαπώ…
-Μου το λες επειδή σου το ζητάω;
-Αφού μου το ζητάς σου το λέω.
-Αν δε σου το ζητούσα θα μου το έλεγες;
-Με ρωτάς όλη την ώρα, πώς θα μπορούσα να σου το πώ χωρίς να με ρωτήσεις;
-Ναι, αλλά αν δε σε ρωτήσω δε μου το λες…
-Πάψε να με ρωτάς, μπορεί τότε να σου το πω.
-Αν μ’αγαπούσες, θα μου το έλεγες. Δε μ’αγαπάς, πες το!
-Δεν ξέρω πια τι να σου πω…
-Το ήξερα ότι δε μ’αγαπάς…
-Σ’αγαπώ…
-Μου το λες επειδή σου το ζητάω;
-Αφού μου το ζητάς σου το λέω.
-Αν δε σου το ζητούσα θα μου το έλεγες;
-Με ρωτάς όλη την ώρα, πώς θα μπορούσα να σου το πώ χωρίς να με ρωτήσεις;
-Ναι, αλλά αν δε σε ρωτήσω δε μου το λες…
-Πάψε να με ρωτάς, μπορεί τότε να σου το πω.
-Αν μ’αγαπούσες, θα μου το έλεγες. Δε μ’αγαπάς, πες το!
-Δεν ξέρω πια τι να σου πω…
-Το ήξερα ότι δε μ’αγαπάς…
Ετικέτες
φιλοσοφικά κείμενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Ρολόι και Κάδρο...

Ξύλινο ρολόι, με επικόλληση χαρτιού και ριζόχαρτου και φωτοσκιάσεις με πατίνα.

Ξύλινο κάδρο, με επικόλληση χαρτιού και φωτοσκιάσεις Pittorico.
Ετικέτες
κάδρα,
ρολόι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
18 Απριλίου 2010
Κάνω αυτό που μου αναλογεί...
Ένας φίλος μου περπατούσε σε μια έρημη παραλία το ηλιοβασίλεμα. Από μακριά ξεχώρισε τη φιγούρα κάποιου άλλου ανθρώπου. Όταν πλησίασε πιο κοντά, είδε έναν ντόπιο που έσκυβε, έπαιρνε κάτι από κάτω, και μετά το πετούσε στη θάλασσα. Και συνέχιζε κατά διαστήματα να κάνει το ίδιο. Όταν ο φίλος μου πλησίασε πιο κοντά, είδε ότι ο άνθρωπος μάζευε τους αστερίες που έιχε ξεβράσει το νερό και έναν έναν τους πέταγε πάλι πίσω στον ωκεανό. Ο φίλος μου απόρισε από αυτό που έιδε. Πλησίασε τον ντόπιο και τον ρώτησε: «Αναρωτίεμαι, τί κάνεις εκεί;» κι εκείνος του απάντησε: «Ρίχνω αυτούς τους αστερίες πάλι πίσω στο νερό. Βλέπεις, τα νερά έχουν υποχωρήσει κι όλοι αυτοί οι αστερίες ξεβράστηκαν στην ακτή. Αν δεν τους ξαναρίξω μέσα στη θάλασσα, θα πεθάνουν εδώ από έλλειψη οξυγόνου.» «Το καταλαβαίνω» απάντησε ο φίλος μου, «αλλά σε αυτή την ακτή υπάρχουν χιλιάδες αστερίες. Δεν μπορείς να τους σώσεις όλους. Είναι πάρα πολλοί. Και δεν καταλαβαίνεις ότι το ίδιο φαινόμενο πιθανότατα ισχύει σε εκατοντάδες παραλίες αυτής της ακτής; Δεν βλέπεις ότι δεν μπορείς εσύ μόνος σου να αλλάξεις τα πράγματα;» Ο ντόπιος χαμογέλασε, έσκυψε κάτω και σήκωσε ακόμα έναν αστερία, και καθώς τον έριχνε στο νερό, απάντησε:
«Αλλάζω τα πράγματα γι’ αυτόν εδώ.»!!!!!!
«Αλλάζω τα πράγματα γι’ αυτόν εδώ.»!!!!!!
Αισιοδοξείτε γιατί … χανόμαστε!
Ετικέτες
φιλοσοφικά κείμενα
2 σχόλια:
Δύο ακόμα από τα έργα μου...

Μολυβοθήκη με κρακελέ ενός συστατικού, επικόλληση χαρτιού και relief για περίγραμμα.

Γυάλινο κηροπήγιο με επικόλληση ριζόχαρτου και χαρτοπετσέτας.
Ετικέτες
κεριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)