Κάποτε ένας πιτσιρικάς βγήκε στην αυλή του σπιτιού του μετά την ανατολή του ήλιου και δείχνοντας στον πατέρα του τη σκιά του, που ο πρωινός ήλιος την έκανε τεράστια, του είπε: “Μπαμπά, κοίτα πόσο μεγάλος είμαι!!!”
Ο πατέρας του δεν του είπε τίποτα, τον πήρε όμως μαζί του στα χωράφια, κι όταν έγινε μεσημέρι κι ο ήλιος ήταν στο μεσουράνημα του, τον φώναξε και του είπε, δείχνοντάς του τη σκιά του που ήταν πια τόσο μικρή:
“Κοίτα πόσο μικρός είσαι... Πρέπει λοιπόν παιδί μου να ξέρεις πως όταν το ύψος σου δεν εξαρτάται από σένα, αλλά από τους προβολείς των άλλων, οι οποίοι όποτε θέλουν θα τους ανάβουν ή θα τους σβήνουν, τότε θα γίνεσαι μια μικρός και μια μεγάλος. Μόνο αν το μεγαλείο σου είναι αποτέλεσμα των δικών σου ενεργειών, μόνο αν εσύ κάνεις τον εαυτό σου μεγάλο, μόνο τότε δε θα μπορεί κανένας να σε μικρύνει στη ζωή...”
Αισιοδοξείτε γιατί … χανόμαστε!