Λογια δανεικα απο την φιλη μου ελενη Βασιλειου που πονα και κεινη οπως και γω για τον αδικο χαμο....

Για ποιά πατρίδα μου μιλάς,για ποιο ουρανό μ' αστέρια,

απο την ώρα ποι οι νεκροί,πέφτουν σα πεφταστέρια...

Τί λόγια τώρα να σου πω, τί χρώμα να σου πέψω,

αφού άδειασε ο ουρανός, και πράμα πια δεν έχω...

Ένα αντίο είναι αρκετό;Για να απαλύνει ο πόνος;

Ρώτα κι εκείνον που πονά,και έχει μείνει-άδικα- μόνος...

Απλά, θα κάνω μιαν ευχή, που τόπο ίσως δεν πιάσει,

να μην έρθουν χειρότερα, κι αδειάσει όλη η πλάση...