Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έκανα ένα ταξιδάκι- αστραπή στο όμορφο νησί μας, τη Ζάκυνθο. Λόγω έλλειψης διακοπών, αυτή η βόλτα στο νησί ήταν αναγκαία για να κλείσουμε το καλοκαίρι όμορφα. Όπως καταλαβαίνετε, δεν έκατσα στιγμή στο σπίτι, γυρίσαμε όλες τις παραλίες, βουτήξαμε στα γαλανά νερά, είδαμε ηλιοβασίλεμα, είδαμε ανατολή, μυρίσαμε φύση, πιάσαμε χώμα φάγαμε από το αμπέλι και...
Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις λοιπόν, καθώς διασχίζαμε ένα στενό δρομάκι με το αυτοκίνητο, έπεσε η ματιά μου στον αυλόγυρο ενός πολύ όμορφου παραδοσιακού σπιτιού, που στις κολώνες του μαντρότοιχου η νοικοκυρά είχε κρεμάσει δυο παλιά κεραμίδια ζωγραφισμένα στο χέρι. Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που έβλεπα, είχαμε ήδη στρίψει στη γωνία του στενού. Μια δυνατή κραυγή μου (πολλές από εσάς θα καταλαβαίνετε τι εννοώ), ακινητοποίησε το αυτοκίνητο, και βγήκα έξω τρέχοντας να πάω να χαζέψω από κοντά αυτά τα κεραμίδια που μου έκαναν εντύπωση. Το θέμα τους ήταν τα λουλούδια, και εμένα η αδυναμία μου όπως ξέρετε είναι... τα λουλούδια! Ήταν όμορφα δοσμένα από τον καλλιτέχνη, και χρωματικά και ως προς τις αναλογίες τους, και έδιναν ένα πάρα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Τα ζήλεψα, και είπα ότι όταν πάω στην Αθήνα θα φτιάξω σίγουρα...
Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που ξανάπιασα τα πινέλα στα χέρια μου, μετά από πολύμηνη διακοπή, ένα πρωινό, και σε 2 ώρες το είχα τελειώσει!
Αυτό το κάτι παραπάνω -πέρα από όλα τ' άλλα- που κέρδισα από αυτή την εκδρομή, ήταν η έμπνευση για αυτό το κεραμίδι που σας παρουσιάζω παρακάτω.
Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις λοιπόν, καθώς διασχίζαμε ένα στενό δρομάκι με το αυτοκίνητο, έπεσε η ματιά μου στον αυλόγυρο ενός πολύ όμορφου παραδοσιακού σπιτιού, που στις κολώνες του μαντρότοιχου η νοικοκυρά είχε κρεμάσει δυο παλιά κεραμίδια ζωγραφισμένα στο χέρι. Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που έβλεπα, είχαμε ήδη στρίψει στη γωνία του στενού. Μια δυνατή κραυγή μου (πολλές από εσάς θα καταλαβαίνετε τι εννοώ), ακινητοποίησε το αυτοκίνητο, και βγήκα έξω τρέχοντας να πάω να χαζέψω από κοντά αυτά τα κεραμίδια που μου έκαναν εντύπωση. Το θέμα τους ήταν τα λουλούδια, και εμένα η αδυναμία μου όπως ξέρετε είναι... τα λουλούδια! Ήταν όμορφα δοσμένα από τον καλλιτέχνη, και χρωματικά και ως προς τις αναλογίες τους, και έδιναν ένα πάρα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Τα ζήλεψα, και είπα ότι όταν πάω στην Αθήνα θα φτιάξω σίγουρα...
Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που ξανάπιασα τα πινέλα στα χέρια μου, μετά από πολύμηνη διακοπή, ένα πρωινό, και σε 2 ώρες το είχα τελειώσει!
Αυτό το κάτι παραπάνω -πέρα από όλα τ' άλλα- που κέρδισα από αυτή την εκδρομή, ήταν η έμπνευση για αυτό το κεραμίδι που σας παρουσιάζω παρακάτω.
~ ~ ~
